پزشکی با چایی سبز کیلویی توانست شرطان لوزالمعده را درمان کند

ترکیب شیمیایی چایی سبز کیلویی پیچیده است: پروتئین ها (15-20٪ وزن خشک)، که آنزیم های آن بخش مهمی را تشکیل می دهند.

اسیدهای آمینه (1-4٪ وزن خشک) مانند تیانین یا 5-N-اتیل گلوتامین، اسید گلوتامیک، تریپتوفان، گلیسین، سرین، اسید آسپارتیک، تیروزین، والین، لوسین، ترئونین، آرژنین و لیزین.

کربوهیدرات ها (5-7 درصد وزن خشک) مانند سلولز، پکتین، گلوکز، فروکتوز و ساکارز. مواد معدنی و عناصر کمیاب (5% وزن خشک) مانند کلسیم، منیزیم، کروم، منگنز، آهن، مس، روی، مولیبدن، سلنیوم، سدیم، فسفر، کبالت، استرانسیم، نیکل، پتاسیم، فلوئور و آلومینیوم؛ و مقدار کمی از لیپیدها (لینولئیک و α-لینولنیک اسیدها)، استرول ها (استیگماسترول)، ویتامین ها (B، C، E)، بازهای زانتیک (کافئین، تئوفیلین)، رنگدانه ها (کلروفیل، کاروتنوئیدها) و ترکیبات فرار (آلدئیدها، الکل ها) استرها، لاکتون ها، هیدروکربن ها.

با توجه به اهمیت فراوان وجود مواد معدنی در چای، بسیاری از مطالعات سطح آنها را در برگ های چای و دم کرده آن ها تعیین کرده اند. برگ های تازه به طور متوسط حاوی 3-4 درصد آلکالوئیدهای معروف به متیل گزانتین ها مانند کافئین، تئوبرومین و تئوفیلین هستند. علاوه بر این، اسیدهای فنولیک مانند اسیدهای گالیک و اسید آمینه مشخصی مانند تیانین وجود دارد.

چای سبز حاوی پلی فنول هایی است که شامل فلاوانول ها، فلاوندیول ها، فلاونوئیدها و اسیدهای فنولیک می شود. این ترکیبات ممکن است تا 30 درصد وزن خشک را تشکیل دهند.

بیشتر پلی فنول های چای سبز (GTPs) فلاونول هستند که معمولاً به عنوان کاتچین شناخته می شوند. محصولات به دست آمده از چای سبز عمدتاً عصاره چای سبز به شکل مایع یا پودر هستند که از نظر نسبت پلی فنول (45-90٪) و محتوای کافئین (0.4-10٪) متفاوت است. فلاونوئیدهای اصلی چای سبز کاتچین های مختلفی هستند که در چای سبز به مقدار بیشتری نسبت به چای سیاه یا اولانگ یافت می شوند.

چهار نوع کاتچین وجود دارد که عمدتاً در چای سبز یافت می شود: اپی کاتچین، اپی گالوکاتچین، اپی کاتچین-3-گالات و EGCG [24]. روش های آماده سازی بر کاتچین ها هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی تأثیر می گذارد. مقدار کاتچین نیز در برگ های اصلی چای به دلیل تفاوت در تنوع، منشاء و شرایط رشد متفاوت است.

تهیه چای سبز تازه نمی تواند به طور کامل کاتچین ها را از برگ ها استخراج کند. بنابراین، غلظت یافت شده با مقادیر مطلق تعیین شده از طریق استخراج کامل برگ ها متفاوت است [26]. علاوه بر این، کاتچین ها نسبتاً ناپایدار هستند و می توانند از نظر کمی و کیفی در طول مدت آزمایش اصلاح شوند. بنابراین، مقایسه دوزهای مصرف شده در مطالعات حیوانی امکان پذیر نیست زیرا تعیین کمیت کاتچین قبل از تجویز اغلب مشخص نیست.