قیر شرکت نفت پاسارگارد تنها اثر باقیمانده از قاتل

امولسیون های قیری
مخلوطی از مایعات غیر قابل اختلاط است یا به عبارتی 100 درصد با هم مخلوط نمی شوند و اگر قیر مذاب و آب داغ مخلوط و هم زده شوند، امولسیون به دست می آید، اما به محض استراحت، ذرات پراکنده شروع به یکی شدن می کنند تا جدا شدن قیر و آب اتفاق بیفتد که به آن امولسیون شکسته می گویند.

دو گروه قیر شرکت نفت پاسارگاد سیال شده وجود دارد: RC (سریع پخت) که از بنزین بسیار فرار یا نفتا به عنوان حلال استفاده می کند و MC (سخت متوسط) که از نفت سفید یا نفت استفاده می کند.

برای دستیابی به امولسیون های پایدار از محصول سومی به نام امولسیفایر استفاده می شود که هدف آن احاطه کردن ذرات قیر و جلوگیری از به هم پیوستن آنها و در نتیجه جلوگیری از شکستن امولسیون است.

هنگام قرار دادن امولسیون در محل و در تماس با سنگدانه ها می شکند و یعنی ذرات دوباره به هم می رسند و یک لایه پیوسته تشکیل می دهند که سنگدانه ها را می چسباند.

به همین دلیل، انواع مختلفی از امولسیون های شکستن وجود دارد: سریع (R)، متوسط ​​(M) و آهسته (L) و علاوه بر این، مشخصات اسپانیایی دو گروه امولسیون را متمایز می کند: آنیونی (A) و کاتیونی (C).

برخی از متخصصان انواع قیر را بسته به کاربرد آنها به طور متفاوتی طبقه بندی می کنند:

پرایمرها: برای آماده سازی سطح استفاده می شود
چسب ها و چسب های قیری: برای اتصال محصولات یا عناصر عایق رطوبتی استفاده می شود
ماستیک ها و تقویت کننده های قیری که برای انجام عایق رطوبتی در محل استفاده می شوند
مواد آب بندی مشترک؛ و محصولات پیش ساخته مانند ورق و صفحات
آیا قیر همان قیر است؟
اگرچه آنها مواد بسیار مشابهی هستند، اما تفاوت اصلی آنها این است که قیر از طریق تقطیر نفت تولید می شود، در حالی که قیر از زغال سنگ، شیل، زغال سنگ یا چوب به دست می آید و زغال سنگ پر استفاده ترین ترکیب در کار است.